15 Ağustos 2014 Cuma

  |  Yorum yok  |  

Yin & Yang : Blues & Hip Hop

-- Sponsorlu Bağlantılar --
Ufakta olsa size yin ve yang'dan bahsetmek isterim; her kötülüğün içinde bir iyilik ve her iyiliğin içinde de bir kötülük vardır. Çünkü iyi veya kötü diyebilmemiz için muhakkak bunlardan diğerinin varlığını da kabul etmemiz gerekir.

Günümüzde müzik içerisinde de bu ikilemi görmek aslında çok kolay diye düşünüyorum. Bir yanda Blues'u ele alalım. Afro Amerikalı siyahî müzisyenlerin kurucusu olduğu bu müzik türünü herhangi bir yerde duyduğunuzda, tüylerinizi ürpertebilecek kadar güçlü tınılarla sizi mest eder ve müziğe doyurur. Herkes Blues'da kendinden bir parça bulur ve severek dinler. Nefes alıp vermenizin gerçek olduğu kadar gerçek müzik yapılır çünkü… 1865 yılında kölelik artık yasal olarak kaldırıldıktan sonra Batı Amerikalı siyahîlerin zaten kendi kültürlerinde olan bu müzik giderek önce Amerika’da sonrasında ise dünyada yayılmaya başlamıştır. Blues adını, siyahîlerin cenaze ve yas törenlerinde çok sık ve acının, kederin ve hüznün bir ifadesi olarak kullandıkları çivit mavisinden alır. Ve güçlü ritimleriyle bilinirler…



Şimdi gelelim Hiphop'a… Günümüz Hiphop'çılar Blues’u bu denli yayan ve başarılı olan sanatçıların torunu sayılmaktadırlar ancak çok sıkı bir dinleyicisi olduğum halde Hiphop'a bir müzik türü demeye dilim ve kalemim varmıyor. Blues ile ortak tek yönleri güçlü ritimleri ancak bu da bana biraz şaibeli bir ortak yön gibi geliyor… Şarkı sözleri, Blues'un barışçıl sözlerinin aksine daha saldırgan ve tehditkâr oluyor. Eğer Blues beyazı temsil etse, Hiphop siyah olabiliyor sadece… Blues'un torunları olarak böyle ihtişamlı bir şanları varken niçin gerçekten de biraz daha gerçek müzik yapmaya çabalamadıklarına hiç aklım ermiyor. Sanırım insan gerçekten de kaybedene kadar elindekinin kıymetini hiçbir zaman bilmiyor.

Beğenin ya da beğenmeyin, teknik açıdan karşılaştırdığımızda; biri neslinin bir adım ötesine geçmeye çalışan ve her kesimden insanın kulağına çok hoş tınılar dinleten bir müzik iken, diğer çağımızın mevcut müzik standartlarını sanki kasıtlıca daha da aşağıya çekmeye çalışan bir tür görünümdedir.

Yazar: Ahmet Tuğhan Alpaslan
-- Sponsorlu Bağlantılar --

0 yorum:

Yorum Gönder